Ο Γεωργαντής Φάλταγης, ο Τζώρτζης Γριμάλδι, ο Δημήτριος Φαλτάϊτς, η Άννα, η Μαρία και η Ευφροσύνη Φαλτάϊτς, ήταν μερικά από τα πρόσωπα που αφ' ενός διαμόρφωσαν την προσωπικότητα του Μάνου Φαλτάϊτς, αφ' ετέρου συνέβαλαν στη σύλληψη και την υλοποίηση της ιδέας για τη δημιουργία του Μουσείου.
Οικογένεια Φάλταγη
Παλαιά αριστοκρατική οικογένεια της Σκύρου με ρίζες που χάνονται πέρα από την προβυζαντινή αρχαιοελληνική εποχή, καθώς δηλώνει η ετυμολόγηση του επιθέτου της.
Στην ουσία, το όνομα Φάλταγης, είτε σαν επίθετο, είτε σαν μικρό όνομα είναι από τα ελάχιστα εκείνα Ελληνικά ονόματα που διασώθηκαν μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού.
Η πρώτη γραπτή αναφορά του ονόματος σώζεται το 1643 όταν ο πρόγονος Κυπαρίσσης Φάλταγης υπήρξε επικεφαλής αντιπροσωπείας Προεστών Σκυριανών που πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να ρυθμίσει το θέμα εγκατάστασης στη Σκύρο του Τούρκου καδή.
Από τότε, μέχρι το 1821 μέλη της οικογένειας χρημάτισαν προεστοί, γραμματείς και επίτροποι της Χώρας και δημογέροντες.
Φάλταγης Σταματίου
Κατά τα κρίσιμα χρόνια της Καποδιστριακής περιόδου 1828-1831 μια από τις πλέον δυναμικές προσωπικότητες της Σκύρου ήταν ο προ-προπάππος του Μάνου Φαλτάϊτς Φάλταγης Σταματίου.
Υπήρξε μια δυναμική και πληθωρική προσωπικότητα που οριοθετεί την ιστορία της οικογένειας Φαλτάϊτς από τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ενώ παράλληλα έδρασε παίζοντας ηγετικό ρόλο στα δημόσια πράγματα της Σκύρου από την επανάσταση του 1821 και ύστερα.
Στη διάρκεια της επανάστασης του 1821 έπαιξε καθοριστικό ρόλο ως Δημογέροντας και Φρούραρχος του Κάστρου, στην προστασία των Σκυριανών από τις επιδρομές των Λιάπηδων ληστοπειρατών.
Ως λιμενάρχης της Σκύρου έπαιξε σπουδαιότατο, επίσης, ρόλο στην καταπολέμηση της πειρατείας κατά την εποχή του Καποδίστρια.
Το 1838 ορίστηκε πληρεξούσιος του νησιού προς την Κεντρική Διοίκηση.
Ζώρζης Γριμάλδη
Προπάππος της Άννας Φαλτάϊτς Μαρτσέλο- Γριμάλδη στενώτατος φίλος, συναγωνιστής και συνεργάτης του Αυγουστίνου Καποδίστρια.
Έπαιξε ηγετικό ρόλο στην εκστρατεία για την απελευθέρωση της Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου το 1828 σαν άμεσος συνεργάτης του Αυγουστίνου Καποδίστρια.
Μαζί με τον Αυγουστίνο, έσωσαν το λείψανο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, από την αναμενόμενη σκύλευσή του από τους αντιπάλους τους στο Ναύπλιο.
Γόνος της ηγεμονικής γενιάς των Γριμάλδη του Μόντε Κάρλο και Γένουας, από το κλαδί των Γριμάλδη της Χίου.
Οι Γριμάλδη εγκαταστάθηκαν στη Χίο, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους της 4ης Σταυροφορίας το 1204, και ανήκαν στην Μαόνα της Χίου.
Κοινό οικόσημο των δύο κλαδιών, αναγεννώμενος αετός με ανοιγμένα φτερά, με πορφυρούς και χρυσούς ρόμβους.
Οι πρόγονοι του Ζώρζη Γριμάλδη, πήραν μέρος στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων το 1453 σαν αξιωματούχοι συνεργάτες του Ιωάννη Ιουστινιάνη, μαζί με άλλους Γενουάτες της Χίου πολεμώντας στην Πύλη του Ρωμανού.
Αρκετά κειμήλια του Ζώρζη Γριμάλδη, φυλάσσονται στο Μουσείο Μάνου και Αναστασίας Φαλτάϊτς στη Σκύρο.
Η σύνδεσή του με τη Βιγλατορία του Παλαιόπυργου, βρίσκεται όχι μόνο γιατί είναι ένας από τους προγόνους των μελών της Βιγλατορίας, αλλά και γιατί πολλά κειμήλιά του βρίσκονται στο Μουσείο. Επίσης επειδή οι προσωπικές ιστορίες του αποτελούσαν πάγιο μέρος της διδαχής των μελών της οικογένειας κι επηρέασαν σημαντικότατα τη διαμόρφωση του ιδεολογικού κλίματος και των αρχών τους.
Το σπαθί του Γριμάλδη, ήταν βασικό στοιχείο τούτης της διδαχής.